هر کسی دچار اضطراب می‌شود و آن، تشویشی:فراگیر، ناخوشایندو مبهم است.که اغلب، علایم دستگاه خودکار (اتونوم) نظیر:سردرد ،تعریق ، تپش قلب ، احساس تنگی در قفسه سینهو ناراحتی مختصر معده نیز با آن همراه است.
فرد مضطرب ممکن است احساس بی‌قراری هم بکند که نشانه‌اش این است که:نمی‌تواند به مدت طولانی یکجا بنشیند یا بایستد.
#ترس_و_اضطراب
اضطراب، هشداری است که فرد را گوش به زنگ می کند؛ یعنی:به فرد هشدار می دهد خطری در راه است و باعث می شود که فرد بتواند برای مقابله با خطر آتی و پیش رو، اقداماتی به عمل آورد.
ترس هم هشداری است که فرد را گوش به زنگ می کند، ولی:باید آن را از اضطراب افتراق داد.
ترس در پاسخ به خطری:معلوم ، بیرونی ، معین و آنی یا درحال نزدیک شدن ایجاد می شود.
حال آنکه اضطراب در پاسخ به تهدیدی پیدا می شود که:نامعلوم ، درونیو مبهم است
آیا اضطراب جنبه‌های انطباقی دارد؟اضطراب و ترس علایم هشداردهنده‌ای هستند که:خطری بیرونی و درونی را اعلام می‌کنند.
اضطراب را می‌توان پاسخی بهنجار و انطباقی تلقی کرد که:
-موجب حفظ حیات می شود و:خطر وقوع صدمه جسمی، درد، بی پناهی، احتمال مجازات، یا برآورده نشدن نیازهای اجتماعی یا جسمانی، خطر جدایی از محبوب، خطر بروز مانعی در برابر ارتقای موقعیت یا منزلت فرد، و سرانجام خطراتی را اعلام می‌کند که در برابر کلیت و یکپارچگی فرد وجود دارد.
-. اضطراب باعث می‌شود فرد برای پیشگیری از آن خطرات و تهدیدها یا برای تخفیف عواقب آنها کاری بکند.
- .اضطراب فرد را گوش به زنگ می‌کند تا اقداماتی انجام دهد که از خطر جلوگیری شود؛ بنابراین اضطراب از وارد شدن صدمات پیشگیری می‌کند.